Sophie en Robbie in Disneyland Hong Kong

Zo jongens, lekker gegeten. Gewoon lekker in
een restaurant, niks aan de hand. Toen de bediening kwam bleef ik doodstil zitten. Die dachten echt dat ik van pluche was. Hier nog een fotootje van ons toetje. Was niet zo bijzonder, een coconut milkshake. Maar ach, je doet mee hé? Een paar slokjes zomaar. Sophie dronk zonder problemen de rest op. Gezonde eetlust hoor, die griet. Na het afrekenen zijn we weer stiekem naar buiten geglipt. Het is best een groot park, we wandelen wat af zodoende. Soof is maar wat blij dat ik er ben. Alleen is ook maar alleen in zo'n pretpark. Eén dagje is wel genoeg hoor.
Ik zou wel weer eens een avontuur willen beleven. Maar deze dag is voor Sophie want zij moet tenslotte zo weer naar huis. Ik kijk wel wat ik doe als ze vertrokken is. Nog een beetje rondneuzen in de stad en dan op naar de haven denk ik. In een vliegtuig zou ik in het laadruim moeten. Dan ga ik liever met een zeeschip. Duurt wel wat langer maar ik heb de tijd aan mezelf.
We lopen rond in een soort sprookjesbos. Ik kan merken dat de tijd gaat dringen voor Soof. Ze wordt een beetje baldadig. Ze trekt vlakbij Sneeuwwitje een blikje limonade open. Die arme sprookjesprinses mag natuurlijk niet uit haar rol vallen. Moedig incassert ze de door Sophie veroorzaakte spetters. Ik trek haar aan haar spijkerbroek want het lijkt me beter dat we verdergaan. Even later komen we bij een riviertje waar scheepjes in varen. Kom mee Rob, ga jij maar achterop staan. Als ik erop sta springt die dondersteen er weer af en vaar ik alleen weg met allemaal wildvreemden. Ik blijf bewegingsloos staan om niet teveel aandacht te trekken. Zwemmen heb ik al helemaal geen trek in. Niemand schijnt me in de gaten te hebben. Er staan hier zoveel bewegingsloze poppen in de omgeving, dat ik me moeiteloos onzichtbaar kan maken. Het is een watertje van niks vergeleken met de zee die ik gewend ben. Ik krijg daar wel weer zin in zodoende. We varen een rondje en Sophie staat braaf op me te wachten bij het eindpunt.
"Sorry hoor Robbie, maar het was zo druk op die boot. Ik kon nergens meer zitten. Dus sprong ik er maar af toen het nog kon", excuseerde ze zich. Ik knorde een beetje als teken van goedkeuring en we liepen weer verder. "Oh Robbie kijk! Een Tuk Tuk, daar gaan we een ritje mee maken. Dat kan nog net voor ik naar mijn vliegtuig moet." Ik vind het allemaal wel best. kan de lol van zo'n raar karretje niet ontdekken. Maar vooruit, de chauffeur is erg vriendelijk en Sophie geniet er van.
Even later genieten we samen van het uitzicht over Tomorrowland. En dan is het tijd om afscheid te nemen. Ik beloof plechtig dat ik haar op zal zoeken als ik eenmaal in Rotterdam aangekomen ben.

Sophie gevonden!

Het is heerlijk weer hier, niet te warm. De mensen vinden het, geloof ik, koud. Wat een massa's mensen lopen hier trouwens. Hoe kan ik Sophie hier nou ooit vinden? Misschien is ze allang alweer weg. Oh kijk, een soort kermisachtig gebiedje. Draaimolens en zo. Hier is het wat minder druk. De meesten gaan toch voor de spectaculaire attracties. Hier lopen ook meer kleinere kinderen. Gaan ook niet zo snel op je tenen staan.
"Robbie, ben jij dat? Je bent het echt!", Sophie heeft mij gevonden. Dat is handig, we knuffelen even lekker. "Goh Robbie, hoe ben je hier binnen gekomen? Volgens mij mogen er helemaal geen honden in? Ben je naar binnen gevlogen op het tapijt?" Ik knik ja. Ze kijkt om zich heen als een klein kind in een snoepwinkel. Dan ziet ze een enorme theekop. "Kom op Rob, daar gaan we samen in. Leuk!"
Ach, zo lang er geen thee in zit vind ik het best. Ik sjok achter haar aan. Ze spreekt iemand aan en geeft haar camera aan deze wildvreemde vrouw. Sophie wil graag met en zonder mij op de foto. Ik kijk even indringend naar de vrouw, die gaat er dus echt niet met die camera vandoor. We nemen plaats in de theekop. Dan gaan we allemaal rondjes draaien. Snap de lol er niet van, maar het zal wel. Soof gaat nog even zonder mij op de foto. Ze durft alleen de foto's zonder mij op haar blog te zetten. Ze is lief, maar wel een beetje een scheitertje. Alsof Disney je blog uit de lucht gaat halen omdat er, weliswaar illegaal, een hond op staat. Ik ben blij dat we uit die theekop kunnen. Maar Sophie draait alweer om haar as om een volgende attractie te vinden. "Oh, wat en leuk autootje. Kom mee Rob!" Ik hobbel maar weer achter haar aan. Voor we instappen krijgen we weer hetzelfde camera ritueel. Grappig hoe ze in dat autootje gaat zitten, net als in Australië zit het stuur hier aan de 'verkeerde' kant. Nou autorijden, dat ambieer ik niet maar ik ga toch maar achter het stuur zitten. De foto's zijn weer zo gemaakt en we gaan weer even lekker wandelen. Iedereen loopt met een lach rond in deze sprookjesachtige wereld. Jammer dat Sophie hier maar een dagje door kan brengen. Ze moet al bijna weer naar huis. Niet aan denken. Ze ziet een prachtig kasteel, of paleis, hoe noem je het en wil weer op de foto. Ik stop ook maar eens even met vertellen want ik heb er honger van gekregen.

Robbie in Hong Kong Disneyland

Abdullah had me ingefluisterd dat Sophie naar Disneyland zou komen. Waarom ingewikkeld doen op het vliegveld als Soof hierheen komt? Ik ben lekker met het tapijtje Disneyland ingevlogen. Want als hond moet je echt niet denken dat ze je bij de kassa binnenlaten. Maar eenmaal binnen zien ze je al snel voor een stripfiguur aan. Op straat werd ik aangesproken door een jongedame die zich voorstelde als Jasmine Law. Ze werkt in Disneyland, doet musicals enzo. En ze is ambassadeur voor Disneyland. Ze vroeg zich af uit welk verhaal ik kwam. Ik spelde haar op de mouw dat ik vaste figurant ben in diverse shows.
Nou ze wilde maar wat graag met mij op de foto. Lachen toch? Ik sta met een ster op de foto en zij denkt dat ik een ster ben. Hi, hi.
"Miss Jasmine Law, please apply to the office", ze werd weggeroepen. Saved by the bell, heet dat geloof ik. Met een beetje geluk praat ze niet over me, anders gaan ze straks nog naar me zoeken. Als ze me eruit gooien heb ik Sophie nog niet gezien. Sophie blijft maar heel kort want ze gaat terug naar Nederland. Naar school, waar je maar zin in hebt.
Ik keutel een beetje door het park en sluit me aan bij een rij schuifelende mensen. Even later loop ik rond in Madame Tussauds. Allerlei mensen staan daar doodstil, ze zijn niet echt zo te zien. Ik snuffel er maar eens aan, ze ruiken naar was. Ik zie een artieste staan die me een beetje aan Jasmine van zonet doet denken. Normaal kan ik dan op mijn reukorgaan vertrouwen. Maar hier ruikt zo'n beetje alles en iedereen naar was. Ik ga maar met haar op de foto. Dan begrijpen jullie mijn verwarring een beetje.
Ik kijk nog even rond en ga dan weer naar buiten. Misschien dat ik Soof vanzelf tegen het lijf loop. Geen idee of ze er al is. Ik vermaak me wel hoor. Ik heb maar even een pc opgezocht om even deze post te maken. Wel even een gezoek om al die malle Chinese tekens weg te krijgen. Maar ik heb het aan de gang gekregen. Moest ik ook nog een nieuw blog maken omdat een oud emailadres was vervallen. Dan maar met een verwijzing. Foppen lukte ook al niet.

Een nieuw blog dan maar

Wat een oelewappers bij Google. Als je emailadres is opgeheven kun je met geen mogelijkheid meer op je blog komen. Nou had ik meerdere manieren om op het blog te komen, maar de administrator mogelijkheden werken dan niet meer. En dat is dus ook niet fijn. Op emailtjes reageren ze gewoon niet. Service hoef je van google of blogger dus niet te verwachten.
Maar we laten ons niet uit het veld slaan. Binnenkort vervolgen de avonturen van Robbie en Lindy vanaf deze plaats!

Groetjes Robbie NL