Ik ben alweer een paar weken ondergronds bij Kappie. Het is een geschikte peer alleen vindt hij het niet goed als ik foto's maak. Maar ook Kappie is weleens even weg en dan grijp ik mijn spaarzame kansen. In het gebied waar we nu zijn lopen allemaal enorme pijpleidingen. Volgens Kappie zitten we onder het Botlekgebied. Dat zal best wel. Zo onder de grond kan ik me moeilijk oriënteren. Kappie heeft daar jarenlange ervaring in. Kappie's piepertje gaat over. Hij kijkt op het GPS-schermpje waar hij heen moet. "Blijf jij maar even hier Robbie, je vermaakt je wel hé? Met een uurtje ben ik wel weer terug." Voordat ik kan antwoorden is hij verdwenen. Spoedgeval zeker. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een foto te maken. Handig zo'n zelfontspanner. Maar pas bij de derde poging ben ik op tijd in beeld voor de foto.
Niet dat ik er nou zo nodig op wil staan. Maar anders geloven de lezers niet dat ik er echt geweest ben. Ik ga in een nis liggen en maak het mezelf gemakkelijk. Ik ontspan volledig en kom in een meditatieve fase.
Haarscherp krijg ik mijn vriend Abdullah in beeld. Om zijn hoofd zie ik de meest prachtige kleuren. Zijn gezicht komt steeds een beetje dichterbij. Volgens mij wil hij wat van me.
"Robbie luister goed. Deze organisatie wil ik al heel lang in kaart brengen. Ze staan de vooruitgang van de wereld en het belang van mens, dier en natuur danig in de weg. Het is goed dat je het vertrouwen van Kappie geniet. Dat geeft ons een gouden kans om het nodige te weten te komen. In het karafje zal je de juiste spullen vinden die je op de aangegeven plaatsen moet zien te verstoppen. Elke keer als Kappie weg is kun je mij fantastisch helpen. Je ziet straks ook hoe ik je ruim op tijd kan waarschuwen als hij terug komt of als er ander gevaar dreigt. Wordt nu weer bewust van je omgeving en ga aan de slag, je hebt nu nog ruim de tijd. Bij Kappie's volgende afwezigheid kom ik bij je terug". Abdullah's gezicht vervaagt en verdwijnt in kolkende kleuren. Ik sta op en keer het kelkje om. Er vallen wat kleine apparaatjes uit, ter grootte van een kattebrokje. Bij nadere bestudering zijn het cameraatjes met een zendertje. Mmmmm. My name is Bond. Robbie Bond. Er zit ook een klein handzaam tveetje bij. Hierop krijg ik te zien waar ik de kattebrokjes moet verstoppen. Wat is Abdullah toch slim. En nu ik er over nadenk, volgens mij doen ze hier precies het tegenovergestelde van wat Abdullah met zijn mensen onder de oceaan doet. Zij werken aan de vooruitgang en hier proberen ze dat juist tegen te houden. Het zal wel weer allemaal om geld draaien. Zoals meestal, of liever altijd in de mensenwereld. Juist als ik het laatste kattebrokje verstopt heb, begint het tveetje te piepen. In het schermpje kan ik zien dat ik vijf minuten heb voor Kappie terug is. Dat is voldoende tijd om terug te komen waar ik vandaan kwam. Ik verspil geen kostbare tijd en ga terug. Het tveetje berg ik weer op in het karafje. Ik ga op mijn gemakje liggen. "Hee Robbie, daar ben ik weer. Je te pletter verveeld zeker?". Ik geeuw uitgebreid. "Groot gelijk jongen, wij laten ons niet gek maken. Kom dan wandelen we weer verder". Samen sjokken we weer een nieuwe eindeloze gang in.
Niet dat ik er nou zo nodig op wil staan. Maar anders geloven de lezers niet dat ik er echt geweest ben. Ik ga in een nis liggen en maak het mezelf gemakkelijk. Ik ontspan volledig en kom in een meditatieve fase.
Haarscherp krijg ik mijn vriend Abdullah in beeld. Om zijn hoofd zie ik de meest prachtige kleuren. Zijn gezicht komt steeds een beetje dichterbij. Volgens mij wil hij wat van me."Robbie luister goed. Deze organisatie wil ik al heel lang in kaart brengen. Ze staan de vooruitgang van de wereld en het belang van mens, dier en natuur danig in de weg. Het is goed dat je het vertrouwen van Kappie geniet. Dat geeft ons een gouden kans om het nodige te weten te komen. In het karafje zal je de juiste spullen vinden die je op de aangegeven plaatsen moet zien te verstoppen. Elke keer als Kappie weg is kun je mij fantastisch helpen. Je ziet straks ook hoe ik je ruim op tijd kan waarschuwen als hij terug komt of als er ander gevaar dreigt. Wordt nu weer bewust van je omgeving en ga aan de slag, je hebt nu nog ruim de tijd. Bij Kappie's volgende afwezigheid kom ik bij je terug". Abdullah's gezicht vervaagt en verdwijnt in kolkende kleuren. Ik sta op en keer het kelkje om. Er vallen wat kleine apparaatjes uit, ter grootte van een kattebrokje. Bij nadere bestudering zijn het cameraatjes met een zendertje. Mmmmm. My name is Bond. Robbie Bond. Er zit ook een klein handzaam tveetje bij. Hierop krijg ik te zien waar ik de kattebrokjes moet verstoppen. Wat is Abdullah toch slim. En nu ik er over nadenk, volgens mij doen ze hier precies het tegenovergestelde van wat Abdullah met zijn mensen onder de oceaan doet. Zij werken aan de vooruitgang en hier proberen ze dat juist tegen te houden. Het zal wel weer allemaal om geld draaien. Zoals meestal, of liever altijd in de mensenwereld. Juist als ik het laatste kattebrokje verstopt heb, begint het tveetje te piepen. In het schermpje kan ik zien dat ik vijf minuten heb voor Kappie terug is. Dat is voldoende tijd om terug te komen waar ik vandaan kwam. Ik verspil geen kostbare tijd en ga terug. Het tveetje berg ik weer op in het karafje. Ik ga op mijn gemakje liggen. "Hee Robbie, daar ben ik weer. Je te pletter verveeld zeker?". Ik geeuw uitgebreid. "Groot gelijk jongen, wij laten ons niet gek maken. Kom dan wandelen we weer verder". Samen sjokken we weer een nieuwe eindeloze gang in.
No comments:
Post a Comment